گزانگبین یکی از مهم ترین مواد تشکیل دهنده گز اصفهان
تعریف گزانگبین
گزانگبین در منابع مختلف، به نام‌هایی چون گز خوانسار، انگبین گون، ترنجبین اصفهان و شهد پارسی نامیده شده است.
گزانگبین از خانواده‌ی (مان) ها است. مانها موادی هستند با طعم شیرین که به‌طور طبیعی یا براثر گزش حشرات و یا با ایجاد شکاف از تنه‌ی درختان یا برگ گیاهان بخصوصی به خارج، ترشح می‌شوند.
مانها دارای اثرات درمانی هستند و گیاهان مولد این مانها در تیره‌های مختلف جای دارند. مان‌های مهم ایران شامل: گز خوانسار، گز علفی، شیرخشت، شکر تیغال (تیهال)، ترنجبین، بیدخشت و شکر سرخ می‌باشند.
گزانگبین یا گز خوانسارمانی است که در اثر نیش حشره مخصوصی از یک گون به دست می‌آید.
این گیاه به‌صورت بته و درختچه بیشتر به حالت خود رو در کوهستان‌های سرد خوانسار و فریدن اصفهان یافت می‌شود
ولی در جنوب ایران، شیراز و نواحی مرکزی ایران نیز دیده می‌شود.
تکثیر این گیاه توسط بذر آن‌که به رنگ سبز زیتونی بوده و حدود یک میلی‌متر قطر دارد انجام می‌گیرد.
ارتفاع بته‌ها از یک متر تجاوز نکرده و رشد آن بیشتر در جهت افقی است.
بخوانید: گز بلداجی و اشتباه اکثر مردم در مورد آن ! ( آیا زادگاه گز واقعاً اصفهان است؟ )
بته های گز خوانسار
بته‌های گز خوانسار، خاردار و برگ‌های آن کوچک، بیضوی و متقابل و گل‌ها پروانه آسا و غالباً سفیدرنگ می‌باشند که در اوایل تیرماه ظاهر و تقریباً به مدت ۴۰ روز دوام‌دارند.
در اواسط مردادماه حشرات کوچکی که نوعی پسیلا، تشخیص داده‌شده‌اند، روی بته‌ها ظاهرشده و پس از جفت‌گیری و تخم‌ریزی، حشرات کامل به وجود خواهند آمد.
جهت مشاهده ادامه مقاله به آدرس وب سایت فروشگاه آنلاین گز اصفهان «به گز» مراجعه نمایید.